Ohjee, de tijd raakt op...

Hey allemaal!

Sjonge, de tijd gaat echt veel te snel! Ik zit al de hele week te denken: nog maar minder dan 4 weken en dan ga ik alweer weg uit Hawai'i! Grappig is dat ik denk dat ik thuis pas besef wat ik gedaan heb. Het is nu zo normaal geworden om hier rond te lopen en druk bezig te zijn met onderzoek doen, dat ik helemaal niet door heb dat ik op een eilandje woon (min of meer) in de Stille Oceaan! Het bevalt wel erg goed hoor! Moet wel zeggen dat Waikiki best saai wordt, want de winkels zijn allemaal hetzelfde en 's avonds is er heel weinig te doen. Daarom houden Niki en ik ook zo van de $1,- bioscoop :). Vanavond gaan we daar weer een bezoekje aan brengen!
Maar eerst even andere dingen vertellen!

Lé, ik sta zelf ook een beetje versteld van de hoeveelheid mensen die ik hier ontmoet. Ik leer ze natuurlijk niet echt kennen, behalve onze kamergenoten. Vijaya is heel cool, een hele grappige vrouw uit Singapore. Ze zit al vanaf het begin in onze kamer en morgen gaat ze weg, naar een studio. Erg jammer, want ze is de enige persoon in onze kamer die goed bij d'r hoofd is en die humor heeft. En de rare kamergenoot, Launa, is nog steeds heel raar. Ze heeft zondag een stuk vlees gekookt en daar eet ze nu al 3 dagen van. Ook 's ochtends...met een glas cola met heel veel ijsklontjes. Ik geef 'r groot gelijk, kan me ook niets lekkerders voorstellen voor ontbijt dan een plak rundvlees en een glas cola... Vorige week was ze even voor een paar uur vertrokken. Ze vertelde ons 's ochtends dat ze weg moest (hoera hoera!) maar 's middags was ze alweer terug (neehee, ga weg, kst kst!). En ze vindt ons niet meer zo lief omdat Niki op haar bed is gaan liggen (boven mijn bed) in de tijd dat ze weg was. Achja, we negeren haar maar zoveel mogelijk!
Alle andere mensen zijn inderdaad wel heel aardig en behulpzaam! Ze zijn gewoon heel open, ook tijdens interviews: ik krijg echt levensverhalen te horen. Sommigen zijn echt heel interessant!
Voor Erik: ik vind je vraag niet dom hoor :). Waarschijnlijk staat het wel ergens in een eerder blog, maar dan in een van de allereersten. Ik wil het nog wel een keer vertellen. Ik doe onderzoek naar de manier waarop de culturele en nationalistische oplevingen hier gecombineerd worden. Dat doe ik door Kanaka Maoli te interviewen over hun activiteiten binnen de soevereiniteitsbeweging, door informatie te vinden over soevereiniteits-groepen en deze te bezoeken, door culturele evenementen en activiteiten te bezoeken (ook politieke activiteiten), door informatie te zoeken door middel van interviews, lezingen en kranten over omstreden plaatsen en concepten hier (en die plaatsen te bezoeken als dat kan) ennn dat is het wel zo'n beetje :). Ik hoef dus niet alleen maar mensen te interviewen, gelukkig. Dat haalt de druk er een beetje af. Want alleen maar mensen interviewen is ook niet leuk en het is moeilijk om aan respondenten te komen. Hopelijk is je vraag zo beantwoord! Was het trouwens leuk om weer in Kerkwerve in de kerk te staan?
Hubrina, ik heb foto's gemaakt van het quilten! Ik zal ze wel naar m'n moeder opsturen, dan kan zij ze laten zien. Ik heb gevraagd wat voor soort stof ze gebruiken, maar ik kreeg de naam niet helemaal mee. De vrouw aan wie ik het gevraagd heb zij dat er over het algemeen 100% katoen wordt gebruikt, maar zij was 'lui' en gebruikte een stof die niet krimpt en die kleurvast is. Hawaiianen hebben het quilten trouwens overgenomen van de Engelsen en het aangepast aan hun eigen normen. Ze zagen er namelijk het nut niet van in om eerst een lap stof in stukken te knippen en het daarna weer aan elkaar te naaien. Dat vonden ze verspilling van tijd en materiaal en dat staat niet zo hoog aangeschreven in de Hawaiiaanse cultuur. Dus hebben ze besloten om symmetrische patronen op een ander stuk stof te naaien en de stof die over is werd dan aan de missionarissen gegeven voor hun quilten. Dat de Hawaiianen niet houden van materiaal verspillen heb ik al gemerkt, maar van dat tijd verspillen heb ik nog niet zoveel meegekregen moet ik zeggen...Dat even terzijde :).
Amanda, ik ben benieuwd naar je foto! Over 4 weken kan ik m alweer bezichtigen! Brigitta, je hoeft echt niet te wachten met de housewarming tot ik terug ben hoor, haha! Succes met dozen uitpakken in ieder geval, en met je experimenten!
George, sorry, volgende keer zal ik ook aan mijn mannelijke lezers denken. Er zijn hier wel 'surfchicks', maar die zijn zichzelf vooral aan het showen hier aan de Zuidkust. Beetje met een surfplank onder hun arm over het strand paraderen enzo. De èchte surfers bevinden zich op de Noordkust, vanwege de enorme golven. En daar heb ik maar 1 of 2 vrouwelijke surfers gezien. Dus vandaar!

Zo, en dan nu mijn week. Dinsdag was dus een 'uitschrijfdag', die bestaan vooral uit het uitschrijven van interviews en evenementen die ik bezocht heb. Niet heel spannend dus. Woensdag heb ik een paar interviewafspraken gemaakt, per telefoon en per email. Daarna heb ik een college gevolgd over de Hawaiiaanse politiek en het rechtsysteem in de tijd van de koningen (ergens in de 19de eeuw). Het was heel interessant, alleen was het maar een uurtje. Op zich wel leuk om een college aan een Amerikaanse universiteit mee te maken. Het was een kleine zaal, met (in het begin) ongeveer 15 mensen. Maar ergens halverwege het college kwamen er nog steeds mensen binnenlopen. Lekker nuttig, als je college maar 1 uur duurt. En iedereen werd bij een vraag echt uitgepikt om een antwoord te geven, heel grappig. Het was meer een soort middelbare school. Kan ook niet zeggen dat het niveau bijzonder hoog was. Het begon namelijk met een scheiding op het bord: aan de ene kant het Hawaiiaanse systeem en aan de andere kant het Amerikaanse systeem. Vervolgens moest iedereen naar het bord en op elke helft iets opschrijven dat bij het systeem hoorde en dat ze behandeld hadden. Het deed me een beetje denken aan de middelbare school. Nou weet ik niet welk niveau dit college had, misschien was het een eerstejaarsvak. Maar het was wel heel leuk om te zien en mee te maken! Het college werd trouwens gegeven door Kuhio, de man die ik dinsdag had geinterviewd. En hij was weer heel grappig :).
's Avonds zijn we naar de bios geweest, naar Walk the Line, film over Johnny Cash. Hele goede film, voor iedereen een aanrader. Er zit heel veel muziek in en alles is door de acteurs zelf gezongen, echt heel knap! Verder is daar niet zo veel over te vertellen, deze keer zaten er geen zwetende Zweden in de zaal.
Donderdag eerst een interview afspraak gemaakt en daarna hadden we een lunch afspraak met Toon van Meijl, een van mijn begeleiders uit Nederland, en Ulla en Rick. Toon was hier in verband met de opening van een bijzondere museumtentoonstelling en het symposium dat daar bij hoorde. Het was wel heel erg grappig om hier iemand uit Nederland te ontmoeten! En om hem voor te stellen aan mensen die wij hier hebben ontmoet, hoewel hij Ulla al min of meer kende. Maar toch is het vreemd, omdat dit nu een beetje 'thuis' is en hij hier de weg niet wist enzo. Net of je iemand rondleidt in je eigen woonplaats! Rick woont hier natuurlijk al zijn hele leven en hij heeft ons meegenomen naar een Chinees restaurant om te lunchen. En hij heeft besteld, want hij wist tenminste wat hij bestelde :). Het was echt heel erg lekker, de Chinees thuis is er echt helemaal niks bij. Maar echt helemaal niks. Dat is allemaal veel te westers geworden. Jammer genoeg kan ik de Chinees die het gemaakt heeft niet mee naar huis nemen, dat zou wel handig zijn! Verder was het gewoon heel gezellig en hebben we een beetje over onderzoek gepraat en hoe Niki en ik het hier vinden.
's Middags zijn we naar de tentoonstelling gegaan waarvoor Toon dus 'even een weekje' naar Hawai'i is gekomen. Het was een hele mooie tentoonstelling, met artefacten van rond 1700, die allemaal verzameld zijn door Captain James Cook op zijn ontdekkingsreizen door de Pacific. Hele oude voorwerpen dus! Voor Kanaka Maoli is het heel belangrijk om dit soort dingen te zien, omdat het hen 'verteld' wie ze zijn en waar hun cultuur vandaan komt. Omdat heel veel mensen zijn opgegroeid zonder kennis van hun cultuur (taal, geschiedenis, gebruiken) en het nog steeds voor veel mensen onbekend is, is dit voor hen dus heel belangrijk.
Vrijdag was een interviewdag. Eerst naar het Bishop museum, waar de quilt mevrouw een demonstratie gaf. Er kwam alleen nooit iemand kijken, had ze gezegd, dus we konden haar gewoon interviewen. Ze was heel aardig (gaan we weer ;)) en heeft heel veel verteld. Het meeste zal ik thuis wel vertellen, maar 1 ding kan ik jullie niet onthouden. Niki en ik hadden er al eerder over gehoord, bij het opknappen van Kamehameha III z'n zomerpaleis. Ik heb volgens mij al verteld dat Hawaiianen heel spiritueel zijn en dat ze dus in geesten geloven enzo. Nou bestaat er ook het fenomeen Nightmarchers. Dat zijn de geesten van voorouders, die 's nachts op mars gaan en dan ook door huizen heen marcheren. Bij het zomerpaleis had de gids ons laten zien dat de deuren niet helemaal recht tegenover elkaar zijn gemaakt, zodat de Nightmarchers niet binnen komen. De vader van de vrouw die we interviewden kreeg vroeger regelmatig de Nightmarchers op bezoek. Zijn vader vertelde hem dan dat hij stil moest zijn en dan kon hij dus mensen horen marcheren en hun aanwezigheid voelen. Eng he?! (Sorry als er nu mensen zijn die dit een anticlimax vinden. Ik vond het in ieder geval heel spannend klinken :)) De vrouw die wij interviewden vertelde dat het voor haar vader helemaal geen enge ervaring was, omdat hij er mee opgegroeid was. Voor was het meer geruststellend.
Om 1 uur hadden Niki en ik een interviewafspraak die niet doorging. De respondent was vergeten z'n mail te bekijken en was gewoon niet gekomen. Beetje jammer, maar gelukkig hebben we de afspraak kunnen verzetten naar vandaag! En ikzelf had om 3 uur nog een interview, in Downtown Honolulu. Die dag heb ik echt heel veel in de bus gezeten, maar het was het wel waard, want ik heb twee hele goede interviews gehad! En weer een heleboel nieuwe mogelijke respondenten erbij, ook fijn! Mijn vrijdagavond bestond dus uit het uitschrijven van interviews, spannend, niet?
Zaterdag was het weer Service Learning dag. Om ongeveer 8 uur werden we opgehaald door U'ilani om naar Halawa Valley te gaan. Dit is een omstreden plek omdat de H3 (snelweg nummer 3) dwars door deze vallei loopt. Archeologisch onderzoek had echter uitgewezen dat er in de vallei 2 heiau's waren, 1 vrouwelijk en 1 mannelijke. Een heiau is een heilige plek voor de Hawaiianen. Om een lang verhaal kort te maken: Kanaka Maoli zijn dus gaan protesteren tegen de bouw van de H3 door de vallei en hebben in de buurt van die heiau's gekampeerd om te bouw tegen te gaan. Sommigen zelfs 2 jaar lang! Uiteindelijk is besloten om een bocht te maken in de snelweg, waardoor de vallei gespaard bleef. Deze weg is nu de enige interstate highway met een bocht er in. Grappige is trouwens dat het een interstate snelweg is, wat eigenlijk helemaal niet mogelijk is. Want om interstate te zijn moet een snelweg van de ene staat naar de andere gaan, terwijl we ons hier op een eiland bevinden.
Maar goed, wij gingen zaterdag dus helpen met het opknappen van die heiau's. Eerst moesten we blaadjes uit de tuin plukken, van een soort klimop, voor de salade. Daarna was er pule, Hawaiiaans kringgebed, en een voorstelrondje. Vervolgens kregen we een rondleiding over beide heiaus, waarbij weer heel veel werd verteld over de bomen en planten die er groeien en hun culturele functies. Ook hebben we een aantal gebeeldhouwde stenen gezien (de kop van 1 van hun goden, een steen met een schildpaddenoog) en petroglyphen. Het was heel interessant en het gaf wel goed weer dat de Kanaka Maoli heel erg in geesten geloven en in de zorg voor het land en de oceaan. Na de rondleiding zijn we aan de slag gegaan, voor een uurtje. Wantja, Hawaiianen houden meer van kletsen en socializen dan van werken :). We moesten aan de slag met sikkels en zagen en ik weet niet wat allemaal meer om bomen om te hakken en gras te maaien. Erg intensief werk en niet heel fijn, want ik heb het niet over normaal gras, maar tropisch gras. En dat gras heeft haartjes van fiberglas op de steel en die prikken dus in je huid en blijven daar dan zitten. Heel erg irritant, m'n armen waren er helemaal rood van. Maar je moet er wat voor over hebben he!? Ik heb nou ook een kameleon in het wild gezien en ik heb ontdekt dat de Hawaiianen zelf niet zo bar veel uitvoerden, het waren voornamelijk de studenten die heel hard aan het werk waren.
Tot slot was er de lunch, die heel erg lekker en heel erg uitgebreid was! Met salades van de planten uit de tuin, zoals varens en de soort van klimop die we eerder geplukt hadden. Heel typisch, maar wel goed te eten! En Niki en ik kregen allebei Hawaiiaanse sinaasappels mee in een pakketje van bananenbladeren. Cool he!?
Rond 3 uur waren we thuis en toen hebben we nog 2 uur op het strand gelegen, maar het was eigenlijk alleen maar bewolkt en niet zo heel warm. Plus dat er ergens vorige week een marineschip aangemeerd was dus dat overal in Honolulu kale mariniers rondliepen die al heel lang geen vrouw meer in de buurt hadden gehad. De verhalen die ze dan tegen elkaar vertellen over hun nachtelijke avonturen zijn niet echt voor herhaling vatbaar...
Zondag zijn we met Vijaya naar Chinatown geweest en heeft ze ons de markten laten zien. Nou hadden we die al eerder gezien, maar zij wist waar we wat het beste konden kopen. En wat alles was, ook niet onbelangrijk. De stank was weer onbeschrijflijk, maar je went er aan! Overal lagen allerlei vissen en enorme krabben, lekker hoor! We hebben dus was goedkope boodschappen gedaan en daarna hebben we gebrunched in een Chinees restaurantje. Ik had iets heel lekkers, cake noodles met heel veel groenten (jum!) en visballetjes. Echt heel lekker, en helemaal niet duur voor Hawaiiaanse begrippen. Het was wel even een geklieder met de stokjes, want alles zat onder de saus en glijdt dan dus weg. Vooral de visballetjes waren een uitdaging en ik heb Vijaya wel vermaakt geloof ik ('What are you doing? Are you killing the noodles? Stop killing the noodles!' :)). We waren wel wat vroeger terug dan Niki en ik voorzien hadden, dus de rest van de zondag hebben we ons voornamelijk verveeld. En dat is niet leuk, je vervelen. Want we waren moe en het weer was slecht en we hadden niks te doen. Toen had ik dus wel even een dipje en wilde ik dat ik lekker thuis was! Ik kijk er nu sowieso wel naar uit om naar huis te gaan, gewoon omdat het nu echt aftellen is en het einde in zicht is. Dan kan ik iedereen alles vertellen (hoewel ik hier al heel veel vertel)!
Gisteren was weer een productieve dag en heb ik 5 mensen geinterviewd plus nieuwe afspraken gemaakt. 's Avonds heb ik niet zoveel gedaan geloof ik...Ohja, interviews uitgeschreven :). Moet ook gebeuren tenslotte! Vanmorgen heb ik 3 mensen geinterviewd en 's middags had ik nog een interviewafspraak, maar die is niet op komen dagen. Jammer is dat...nadat ik een half uur heb gewacht en twee mensen heb aangesproken met de vraag of ze Steve waren, heb ik het maar opgegeven. Dus maar even kijken of ik deze afspraak ook kan verzetten!

Zo, dat was mijn week weer zo'n beetje! Aankomende week heb ik hopelijk ook weer zoveel te doen! Wat betreft interviews weet ik het nog niet zo, ik moet nog afspraken gaan maken. Maar dit weekend is er geen Service Learning dus gaan Niki en ik eindelijk Pearl Harbor bekijken! En de Vlooienmarkt, dat schijnt hier nogal iets te zijn. Zondag gaan we hopelijk walvissen kijken! Daar heb ik echt veel zin in, hopelijk zien we ook iets! Maar dat krijgen jullie dus volgende week te horen!
Trouwens, ik heb van Suzanne foto's gehad waarop het sneeuwde! Echt heel raar is dat om te zien, waarschijnlijk hetzelfde als wat jij had Gera, met al die mensen die je zag in korte broeken met slippers! :) Grappig vind ik dat. Hopelijk sneeuwt het niet meer als ik terugkom, weet niet of ik daar dan tegen kan!

Bedankt weer iedereen voor de berichtjes, tot blogs en ook weer: tot snel!

Veel liefs Eefje