Veel eten en de North Shore

Hey allemaal!

Bedankt voor de berichtjes, ben blij dat jullie de foto's mooi vinden. Vind ze zelf ook wel goed gelukt, haha! Straks volgen er nog foto's van afgelopen week en het weekend. Dat hoop ik in ieder geval, weet nog niet hoe goed deze computer op m'n camera reageert. Dat zullen we straks eens uitproberen.
Ik ben ook blij dat ik jullie op deze manier iets kan leren over Hawai'i, doe ik toch nog iets nuttigs als ik achter de computer zit! En de mensen hier vinden het ook heel gaaf dat wij uit Nederland komen en dat we dan daar kunnen vertellen over de soevereiniteitsbeweging (mocht je galgje spelen vanavond: mooi woord). Een aantal mensen hier zijn in Den Haag geweest, naar de Wereldrechtbank (of iets dergelijks), dus dan vinden ze het wel ruig dat wij uit Nederland komen.
Harald en Perpi: bedankt voor de tips over de computer. Ik zit nu achter een computer waar wel Word op staat, maar hier valt internet nooit uit (even afkloppen...) dus dan hoef ik weer niet te saven. Lé, ik denk niet dat ik een boek ga beginnen, dat kost me teveel tijd :). Maar tof dat iedereen het zo leuk vindt om te lezen!
Marleen: ik heb Keanu niet in de lucht zien hangen en daar ben ik wel blij om, gezien zijn omvang enzo. Het zou wat zijn als ie ineens naar beneden zou komen vallen.
Mam, Ulla is wel oma, maar Keahi is niet haar 'eigen' kleinkind. Ze is namelijk Rick's derde vrouw en ze is geloof ik 42 ofzo. Keahi is het kindje van haar stiefzoon, die 21 is. Ja, mensen worden hier heel jong papa/mama. Onder de Hawaiianen in ieder geval. Oh, en iedereen heet Uncle en Auntie hier. Ik ben ook al gepromoveerd tot Auntie Eefje, voor Keahi.
Oh, en ook nog bedankt voor de updates over het schaatsen! Gisteren heb ik een uur de Spelen gezien, maar dan de Super-G, kunstschaatsen en ijsdansen. Geen Nederlandse activeiten dus. Misschien dat ik vanavond tijdens het eten iets meekrijg van de 1500 meter, want daar doet Chad Hedrick (of hoe je het ook schrijft) aan mee, dus daar hebben ze dan wel weer interesse in hier. Wat wel heel erg grappig was is dat er een artikel in de Honolulu Advertiser stond over...Marianne Timmer! Jeuj! Dus ik wist al dat ze goud had gehaald. Er staat ook een hele blije foto bij, dat ze heel hard en verbaasd aan het juichen is :). En de krant heeft haar gisteren uitgeroepen tot sportster van de dag, toen was ik natuurlijk helemaal trots! Volgens mij heeft de rest van de mensen hier er niks van meegekregen, maar desondanks had ik toch een beetje m'n eigen feestje!
En nog een dingetje: Niki en ik zijn er achter gekomen dat Candice, de vrouw met de obsessie voor het Engelse koningshuis, ook aan de 'ice' verslaafd was. Dus dat verklaart haar intelligentieniveau en de rare dingen die ze deed, bijvoorbeeld 's nachts over straat rondlopen. Ze is ongeveer 10 dagen geleden uit het hostel gezet, waarom weet ik niet. Maar nu blijkt ook dat ze heel veel spullen uit winkels heeft gestolen. Waarschijnlijk was zij dus onze 'voedseldief'. Toch wel een beetje triest, zo'n verhaal. Nu hebben jullie dus een beetje een idee wat die drug, ice, met iemand doet. En zij zat volgens mij nog maar in een beginnersfase...

Ok, nu de leuke dingen! Ik heb echt weer heel veel beleefd sinds vorige week maandag, dus pak er een gemakkelijke stoel bij ofzo :).
Dinsdag begon niet zo heel goed, want de Zweedse meneer Ulf had de tijd van een lezing verkeerd aan ons doorgegeven. Kwamen we netjes om 11:00 uur op de afgesproken plaats aan (ik doe nog niet aan 'Hawaiian time'), ronde de meneer die de lezing gaf net af. Wij snapten er al niks van, bleek dat ze de lezing verzet hadden naar 10:00 uur. Beetje jammer...toen hadden we dus ineens een beetje een lege dag. Als we dat geweten hadden dan waren we quilts gaan maken! Gelukkig kregen we van 1 van de Zweden de papieren die uitgedeeld waren en daar stond voor mij heel veel nuttigs op.
Uiteindelijk heb ik er toch nog een goede dag van kunnen maken. Ik heb toen namelijk de mensen thuis met mailtjes verblijd (toch?) en hier in de bibliotheek alles uitgeschreven van het vorige weekend. Dat kostte erg veel tijd en toen ik klaar was ik blij dat ik het gedaan had! Niki was al naar 'huis' gegaan om daar aan haar aantekeningen te werken, dus heb ik heel rustig kunnen schrijven. Nu klinkt het net of Niki heel vervelend aan het ouwehoeren is de hele tijd, haha. Dat is niet zo hoor! 's Avonds zijn we, omdat het valentijnsdag was en we toch niets beters te doen hadden (eigenlijk meer het laatste dan het eerste) naar de bioscoop geweest en hebben we 'Tristan & Isolde' gezien. Mooie film, met mooie mannen! :) Voor wie het verhaal niet kent: shame on you, en ga die film kijken. Als je van tragische en romantische verhalen houdt, anders zal het je misschien niet zo bevallen. Ik vond het in ieder geval een aanrader en ik wilde hem ook graag zien, hoewel ik normaal niet zo van de romantische films ben. Maar hij heeft hele mooie beelden van Engeland en Ierland en 't is Middeleeuws enzo, daar houd ik ook wel van. Iets minder grappig was dat er ook twee van de Zweedse studenten in de zaal zaten. Nou is dat op zich niet zo erg, maar 1 van hen ruikt echt enorm naar zweet...en die kwam dus net voor ons zitten. Ik had een beetje last van plaatsvervangende schaamte toen ik zag dat mensen gingen verzitten, 1 minuut nadat die Zweedse jongen de zaal binnen was gekomen. Maar goed, ik heb het overleefd ;).
Woensdag heb ik een interview gedaan met de Hawaiiaanse Bea, Mahealani. Ik kreeg weer een knuffel en een kus en bijna een stuk kaneel-cake. Jammer genoeg vergat de vrouw aan wie Mahealani vroeg om een stuk cake voor mij, dat ze mij een stuk moest geven. En ik vond het ook weer zo wat om dan te gaan vragen: 'He, waar blijft mijn stuk cake?!'. Helaas helaas...maar ik heb wel 1,5 uur met Mahealani gepraat en dus een heel goed interview gehad. 's Middags had ik niet echt iets in de planning, dus ben ik weer terug gegaan naar het hostel en hebben Niki en ik een poging gedaan om in de buurt van een 'blowhole' (spuitgat) te komen. We eindigden op Makapu'u Beach (zie foto's vorige keer) wat dus ook heel erg de moeite waard was! Ik heb hele mooie schelpjes gevonden en hele mooie poeletjes met tropische visjes gezien! Leuk was dat!
Donderdag (in mijn agenda staat 'buluitreiking Leonie', maar dat heb ik helemaal niet gedaan, haha) zijn we naar de quilt-les geweest. Met z'n 2-en, want we konden dit allebei goed gebruiken voor ons onderzoek. We dachten dat het gratis zou zijn, maar nee: 1 lespakket kostte $ 35,-. Jammer, want het leek me heel leuk om te doen, beetje naaien enzo. Bovendien zou het een mooi cadeau geweest zijn. Hawaiianen geloven namelijk dat alles wat je aanraakt en maakt een stukje van jou zelf heeft. Voor quilts ontwerp je vaak ook nog zelf het patroon, waardoor er een persoonlijk verhaal in zit. Dus het leek me wel een mooi cadeau voor iemand. Maar $ 35,- vond ik toch een beetje veel, laat staan dat je over 1 kussenhoes al ongeveer een half jaar doet. Dit alles wil niet zeggen dat we niks gedaan hebben. Toen we binnenkwamen werd meteen gezegd dat we gerust mochten kijken en de vrouw die daar les geeft ging meteen uitleggen wat ze allemaal deden en hoe quilten in z'n werk ging. Dus we hebben haar gewoon kunnen interviewen, maar dan zonder dat ze het zelf doorhad :). Na een half uur werden we door haar vader (zo'n coole oude Hawaiiaan) aan het werk gezet: Niki mocht 1 bepaalde steek oefenen en ik een andere. En dat heb ik daarna nog een uur lang gedaan en ondertussen de lerares vragen gesteld. Aan het einde zei de coole oude Hawaiiaan dat ik het heel goed had gedaan en dat ik zo mee kon doen met quilt-wedstrijden, jeej!
's Middags zijn we naar het Bishop Museum geweest. Daar wilde ik eigenlijk al een keer heen gewoon voor de leuk, maar m'n begeleider had gezegd dat ik daar ook heen moest voor m'n onderzoek, dus toen had ik twee vliegen in 1 klap gevangen. Het was heel interessant en de collectie was heel uitgebreid. Maar, zoals dat in musea vaak gaat (bij mij in ieder geval), na een uur werkte m'n hoofd niet meer helemaal mee en wilde er geen extra informatie meer bij. Dus de rest van het museum heb ik iets minder uitgebreid bezichtigd. We hebben ook nog een hula show gezien, die in het museum opgevoerd werd. Dat was weer heel goed voor Niki d'r onderzoek, dus die was ook weer blij! Oh, en er waren tuinen met inheemse en niet-inheemse planten. Dat lijkt heel mooi, maar het woord 'tuin' is een beetje overdreven. Twee bomen en een struik dekt het geheel ook wel. Dus dat was niet zo interessant. Toch zijn we bijna tot sluitingstijd gebleven en toen we 's avonds thuis kwamen was ik best moe!
Vrijdag heb ik foto's op m'n blog gezet, wat heel erg veel tijd in beslag nam. Tot 2:30, toen mochten we een lezing bijwonen samen met de Zweden, over human rights in Hawai'i. Eerst dacht ik dat het niet zo heel goed zou zijn voor m'n onderzoek, maar het bleek niet zozeer te gaan over mensenrechten als wel over mijn onderzoeksonderwerp. Dus toen was ik helemaal gelukkig :). De meneer die de lezing gaf, Joshua Cooper, was ook echt heel grappig! En hopelijk ook een toekomstige informant, maar dat moet ik nog even afwachten. Hij had ons allemaal uitgenodigd voor een lezing die avond over globalisatie en milieu-activisme (niet echt mijn ding, maar ach) en daar zijn Niki en ik ook maar heen gegaan, bij gebrek aan andere avondvulling. Tsja, ons avond/nachtleven is niet zo heel heftig hier, haha! Dat zie ik maar als een goed teken, want overdag ben ik steeds best druk bezig met m'n onderzoek en dan hoef ik 's avonds ook niet per se weg. Voordat we naar die lezing gingen hebben we Lau Lau gegeten, dat is kip/varkensvlees in Ti-blad, en dat was...interessant. Niet echt voor herhaling vatbaar, maar wel te doen :). De lezing zelf was nog niet eens interessant. Wel leuk om naar te luisteren, maar dat was het. Dus het was eigenlijk niet zo'n hele goede vrijdagavondvulling. Gaf niets, want we moesten zaterdag vroeg opstaan en dan konden we nu mooi op tijd naar bed!
Zaterdag gingen we taro planten in Waihe'e Valley, bij de boerderij van Auntie Grace, samen met nog zo'n 60 andere mensen. Deze activiteit was verplicht voor de Service Learning, zodat iedereen die zich had opgegeven er was, plus nog een aantal andere mensen en de Zweden. Druk dus, maar gezellig!
Om ongeveer half tien, na anderhalf uur bussen, waren we op de plaats van bestemming. We kregen eerst 'voorlichting' over de taro-plant, de verschillende soorten, de verschillende onderdelen en de betekenis van de plant voor de Hawaiianen. Daarna werden we de lo'i ingestuurd. Een lo'i is ongeveer hetzelfde als een terras waar ze rijst in verbouwen, alleen dan zonder berghelling. Taro groeit namelijk in het water. Wij moesten, met een deel van de groep, taro uit de grond trekken en van z'n wortels ontdoen. We moesten een bepaalde hoeveelheid verzamelen, zodat er 's middags van gelunched kon worden. Daarna kregen we een rondleiding van Ulla en haar collega over het land van de boerderij en werd er van alles verteld over de planten op het terrein en hun gebruikswaarde. Erg interessant, maar vraag me niet om het te herhalen, ik ben bang dat er weinig is blijven hangen. Toen we dat gedaan hadden was er nog een uur tijd over om in een hele grote lo'i onkruid te wieden. Ik hoefde daar niet aan mee te doen, want ik had een wondje aan m'n voet en dan mocht je het water niet in. Ze wilden namelijk niet dat je enge ziektes zou krijgen. Nou had ik al heel blij in het water rondgebanjerd tijdens het oogsten van de taro, dus ik was eigenlijk al gedoemd om ziek te worden denk ik, maar goed. Nu heb ik onkruid van de kant opgehaald en op een grote hoop gegooid, toch nog iets nuttigs gedaan. In het water zaten trouwens allemaal hele grote zoetwatergarnalen/kreeftjes en enorme kikkers. Dat jullie het even weten: onkruid wieden is dus geen pretje.
Na een uur werken mochten we ons gaan wassen in het irrigatiestroompje en was het tijd voor lunch. Daarvoor moesten we naar het huis van Auntie Grace (de eigenaresse van de boerderij) waar voor iedereen een lunch klaar gemaakt was met onder andere allerlei soorten poi, het goedje dat gemaakt wordt van taro en dat echt Hawaiiaans voedsel is. Ik kan nu op recht zeggen dat ik blij ben dat ik geen Hawaiiaan ben en dat ik dus geen poi hoef te eten. Hoewel, de bewerkte versies met cocos en honing waren wel lekker. Verder was er Hawaiiaanse stoofpot met groenten, kip, rundvlees, rijst etc. En brownies, ook heel Hawaiiaans :)!
Na het eten werd er gedemonstreerd hoe men 'vroeger' poi maakt van de taro: met een houten bak en een vijzel. Het zag er heel makkelijk uit, maar later heb ik het zelf geprobeerd en het is echt niet gemakkelijk. Zo'n vijzel wordt echt zwaar als je er een poosje meer rondgezwaaid hebt!
Uiteindelijk waren Niki en ik trouwens pas om half 4 thuis, terwijl de activiteit tot ongeveer 1 uur duurde. Toen was iedereen ook al bijna weg, maar wij hebben nog een beetje rond gehangen en dus poi gemaakt, omdat we een lift kregen van U'ilani. Vond ik niet zo heel erg, want nou kreeg ik tenminste een beetje mee hoe die mensen hun zaterdagmiddag vullen: beetje hangen, beetje poi maken, beetje kletsen en beetje eten. Erg relaxed!
Maar de nuttigheid van deze dag was nog niet ten einde, want 's avonds presenteerden Mahealani en haar minsters hun plannen aan een aantal leiders van soevereiniteitsgroepen, en Niki en ik waren daarvoor uitgenodigd. De presentatie op zich hadden we al gezien, maar het was heel gezellig! Bovendien een goede kans voor mij om mensen te spreken, hoewel dat niet echt gelukt is. Toch heb ik nog 1 interview geregeld, jeej! En weer heel veel gegeten, haha. Het lijkt wel of m'n leven hier uit eten bestaat :). Helemaal gratis, inclusief een stuk chocoladetaart, niet onbelangrijk! Die chocoladetaart had trouwens een omvang van 1m x 50cm, redelijke taart was dat. De mensen waren ook weer super vriendelijk, das echt niet te geloven steeds. Eigenlijk moesten Niki en ik vroeger weg, vanwege de bus, maar nee, we moesten blijven tot het einde, we kregen wel een lift terug! Want we moesten natuurlijk wel fatsoenlijk eten (om half tien 's avonds) en met de mensen babbelen! Uiteindelijk waren we om half 12 thuis, moe maar voldaan :). Oh, en we hebben Doug ontmoet, een medewerken van Hawaiian Kingdom Government. Hij is heel aardig en heeft ons aangeboden om 'leuke dingen' te gaan doen. Nou had ik die kans best willen grijpen, ware het niet dat Doug een ongeveer 45-jarige man is met een prodent-smile en een beetje losse handjes. Jammer is dat...hij kan namelijk heel goed surfen, heeft een golf van 60 voet (20 meter ofzo) bereden en hij was dus de ideale surfleraar geweest. Maar we zijn nog niet helemaal overtuigd van zijn goede bedoelingen ;).

Dan blijven zondag en maandag nog over! Maandag was het hier President's Day, nationale feestdag, en omdat er dan niks open is hadden Niki en ik besloten om een 2-daagse vakantie naar de North Shore te 'boeken'. We hadden een bed gereserveerd in het hostel in Pupukea, dus konden we mooi 2 volle dagen aan de North Shore besteden en eindelijk weer eens op het strand liggen. Ik had er heel veel zin in, maar het pakte ietwat teleurstellend uit.
Zondagochtend vroeg vertrokken en rond 10 uur waren we bij het hostel, waar we maar meteen incheckten. Het hostel zelf is heel cool aan de buitenkant, bestaat uit een oud plantage dorp met cabins, kleine huisjes. Wij zaten in cabin nr. 8, waar we dus heel blij naar binnen liepen. Van de binnenkant werden we echter iets minder blij. Gelukkig hoefde ik hier maar 1 nacht te slapen, anders was ik ongelukkig geworden. Maar goed, wat spullen achtergelaten en daarna naar het strand gegaan, aan de overkant van de weg (klinkt wel stoer zo, haha). Jammergenoeg was het al de hele dag bewolkt, maar dat maakte niet zo veel uit, het was toch lekker warm. Van Pupukea vlakbij Waimea zijn we langs en over het strand naar het noorden gelopen, naar Sunset Beach. Onderweg hebben we lekker op het strand gezeten en naar de hoge golven en de surfers gekeken. Echt heel leuk om naar te kijken, al die surfers! Heb nu wel meer respect voor het surfen gekregen, haha! Je vraagt je dan spontaan af waarom je niet op Hawaii geboren bent en al vanaf je 5de surft. Hoewel ik na dit weekend ook wel ontdekt hebt dat het niet echt iets voor mij is, elke dag alleen maar eten, surfen en slapen. Een week of 2 zou leuk zijn, daarna zou ik het wel gehad hebben.
Na Sunset Beach wilden we met de bus naar Turtle Bay Resort, waar alle rijke stinkerds zitten (o.a. de cast van 'Lost'). We wilden wel eens zien hoe die hun vakantie doorbrengen. Zodra we in de bus stapten begon het echter te stortregenen. Toen we het bordje Turtle Bay Resort zagen hadden we het geniale idee om maar meteen uit te stappen, midden in de stortregen. Wisten wij veel dat Turtle Bay Resort een enorme oprijlaan heeft. En er was nergens een hokje, afdakje of hutje te bekennen. We hebben een poging ondernomen om onder een boom te schuilen, maar dat was niet echt een succes. Uiteindelijk ontdekte Niki een soort van afdakje, waar we toen 30 minuten onder gestaan hebben. Toen het leek alsof het gestopt was met regenen zijn we maar weer bij de bushalte gaan staan om de bus terug te pakken. Eenmaal daar aangekomen, begon het weer heel hard te regenen. Zucht...toen werden we pas echt nat. Na een half uur ofzo kwam de bus en zijn we weer terug gegaan, richting hostel. Dus we hadden een uur van onze tijd in de regen doorgebracht, zonder ook maar iets van Turtle Bay te zien, behalve de limousines, Hummers en andere dure wagens die voorbij kwamen rijden. We waren niet heel blij aan het einde van deze dag.
In het hostel onze natte spullen achtergelaten, ons geprobeerd op te frissen (we voelden er niet veel voor om de douche te gebruiken) en daarna Haleiwa gegaan. Daar hebben we voor weinig geld heel veel Mexicaans gegeten, echt heel lekker! Daarna terug naar het hostel en naar bed.
Maandagochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we bagels gehaald, die we opgegeten hebben op het strand. Daar werden we alweer een stuk blijer van! Vervolgens de bus gepakt naar Haleiwa, waar we uitgestapt zijn. Omdat ik graag wilde zien waar 'Lost' opgenomen wordt, hadden we bedacht dat we de westkant van de noordkust wel af konden lopen. Daar wordt de serie namelijk opgenomen, ongeveer halverwege. Dat lopen was een beetje onbegonnen werk. Na een uur over het strand wandelen hadden we er allebei wel genoeg van. Jammergenoeg reed er geen bus die kant op en er was ook geen bewandelbare weg langs de kust. Dus toen hebben we besloten om terug te lopen en daar nog eens heen te gaan als Rick of U'ilani ons meeneemt op een tour langs het eiland.
Tot slot hebben we in Haleiwa winkeltjes bekeken en gelunched en om half twee de bus terug gepakt. Het was wel een leuk weekend, maar door het weer en het hostel viel het een beetje tegen. Toch was het heel tof om de noordkust te zien, omdat de natuur er nog heel mooi en woest is, en de golven waren erg spectatculair! Ook het surfen was leuk om te zien en de manier van leven is zo verschillend van Waikiki en Honolulu! De winkels gaan gewoon om 6/7 uur dicht 's avonds, er zijn geen grote winkelcentra of commerciele ketens. Alleen maar houten huizen tussen de bomen in kleine dorpjes en heel weinig toeristen. Dat is zeg maar meer het eiland leven dat ik verwacht had! Ook wel grappig om te zien dat je zo snel went aan een 24-uurs economie en al het lawaai en het leven in de stad: de North Shore was bijna TE rustig :)!
Jammer was dat we niet echt uitgerust en zongebruind terugkwamen (wat ons doel was), maar dat komt dan nog wel een keer.

Vandaag weer aan de slag voor het onderzoek. Net had ik een interview met Kuhio, een Hawaiiaan die er uitziet als een Italiaan! Zijn vader is Duits en z'n moeder Hawaiiaans, en dan krijg je dus dat :). Was een heel leuk interview, hij was heel grappig! Hij vond iedereen namelijk heel cooool; 'Talk to Lynette, she is sooo cool!' En de rest van de tijd heb ik besteed aan het typen van dit blog, wat dus heel erg lang duurde. Moet toch eens een manier verzinnen om dat in te korten, haha. Nu ga ik nog even kijken of ik foto's kan posten. Bedacht me vanmorgen dat ik nog minder dan 5 weken te gaan heb, nu gaat het echt heel snel! Aan de ene kant heel jammer, maar ik heb ook wel zin om naar huis te gaan. Lekkere boterhammen met kaas eten en eens een nacht fatsoenlijk slapen! :) Maar tot dan heb ik nog 5 weken om te genieten, hoera! Tot blogs!

Veel liefs Eefje