Een maand in Hawai'i, Kaniakapupu en Super Bowl

Hallo lieve allemaal!

Hoe is het met iedereen? Hier gaat alles goed, alleen ben ik voor de 2de keer in 1 maand verkouden. En ik ben nooit verkouden! Het ligt vast aan de airco's die ze hier overal hebben. Zit nu dan ook met m'n fleecevest aan in de bibliotheek, stom he?! Oh, en ik ben een beetje moe, in verband met de kamergenoot die niet helemaal helder is in d'r hoofd en dus 5 keer per nacht uit het krakende bed klimt, d'r wekker om 6 uur zet terwijl ze dan al een uur lang aan de tafel voor zich uit zit te staren én de lichten aan laat als ze weg gaat. Achja, je moet alles eens meegemaakt hebben he! Al stond dit niet echt op mijn lijstje, haha! Maar goed, ik kom er wel overheen! ;)

Bedankt weer voor alle berichtjes en complimentjes! Ik zal m'n best blijven doen om het boeiend te houden. Niki en ik hebben ondertussen ontdekt dat de mevrouw met de obsessie voor het Engels koningshuis niet zo grappig is...we verdenken haar er namelijk van dat ze ons eten heeft gestolen. Maar meer daarover straks! (oehoeh, spannend)
Amanda, hoe gaat het met de studie? Zie je Charlotte nog wel eens? Doe haar maar de groeten! En Lot, als je dit leest: doe Amanda maar de groeten! :)
Wat voor lekkers heeft Patrick voor je gekookt Denise? Ik ga er tenminste van uit dat het lekker is geweest, maar dat kan bijna niet anders! Pap, die banaan was inderdaad van voor de oorlog, ik heb hem met een schepje opgegraven op het strand. Jammer dat je het doorhad, nu moet ik weer iets nieuws verzinnen om mama er van te overtuigen dat ik ook gezonde dingen eet, haha. Addie: fijn om te horen dat het goed met je gaat! Ook hoop dat ik je een beetje kan vermaken met m'n verhalen! En bedankt voor de groetjes, doe ze maar terug! Maartje, jou ga ik zo even mailen, want ik vind het niet kunnen dat ik zo lang niks van me heb laten horen :).

Nou, wat heb ik allemaal meegemaakt ondertussen...Vorige week woensdag zijn Niki en ik naar Chinatown geweest om inkopen te doen. Dat zou namelijk goedkoper zijn daar. Dat was het ook wel, maar de prijsverschillen waren niet echt heel schokkend. Uiteindelijk hebben we een ananas, bananen, uien en garnalen gekocht, jum! De garnalen waren echt heel lekker, alleen jammer dat Niki d'r tas er nog een hele dag naar stonk, haha.
Daarna zijn we naar the Hawaiian Kingdom Government geweest, een groep mensen die de regering vormt van het Koninkrijk Hawai'i. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar het komt er op neer dat ze erkenning hebben gekregen van de VN dat Hawai'i nog steeds een soevereine staat is. Zij vormen nu de regering van het koninkrijk om het koninkrijk internationaal gezien te kunnen vertegenwoordigen. Maar op deze manier proberen ze ook rechten, plichten en verdragen op zich te nemen die oorspronkelijk van hen zijn, om op die manier de V.S. uit Hawai'i weg te krijgen. Ze hebben een minister van Binnenlandse Zaken, van Verkeer, van Nationale Veiligheid enzovoorts. Heel interessant om te zien en ze waren heel erg vriendelijk! Toen we aankwamen bij hun kantoortje hing er een briefje op de deur, dat ze aan het vergaderen waren. Dus Niki en ik liepen al weg, toen we toevallig een meneer tegen kwamen die de minster van ... (ik weet het niet meer) bleek te zijn. Hij nam ons mee naar binnen (want ze waren al klaar met vergaderen) en we werden echt ontvangen alsof we de 'verloren dochters' waren. Iedereen was echt heel aardig en 'het staatshoofd' heeft 3 uur lang met ons gepraat! Toen we om half twee buiten stonden was ik helemaal duf, er kon echt geen informatie meer bij. Toch zijn we daarna nog naar de Punchbowl Cemetary geweest, een begraafplaats in een oude krater ter ere van alle Amerikaanse soldaten die gesneuveld zijn in het Pacifische gebied. Was heel groot en mooi en ook wel indrukwekkend, maar ik moet bekennen dat ik de begraafplaatsen in Normandië indrukwekkender vond.
Donderdag hebben we twee keer een poging gedaan om een hula-show te observeren, maar al onze goede intenties ten spijt: geen hula-dansers te bekennen! Dat is dus echt Hawaiiaans, iets aankondigen in de krant en het dan gewoon niet doen...of het verzetten ofzo. We hadden er verder ook geen flyers of posters van gezien, maar we dachten: we kunnen het altijd proberen! Daarna zijn we maar naar de universiteit gegaan, waar ik een verslag heb getypt voor m'n begeleiders (waar ik lang mee bezig was want de eerste mail werd niet verzonden en die was ik toen dus kwijt :( ), de mevrouw van het State Capitol gemaild (want daar hadden we nog niks van gehoord, en nu nog steeds niet) en nog wat dingetjes gedaan voor m'n onderzoek. Het was uiteindelijk niet zo'n nuttige dag met veel verloren tijd, maar ach, dat hoort ook bij onderzoek doen, denk ik.
Vrijdagochtend was een rampochtend voor Niki, want toen ging ze door d'r rug, auw! Omdat we een afspraak hadden met Ulla om een Zweedse groep studenten met hun docent te ontmoeten, ben ik toch maar wel naar de universiteit gegaan. De Zweden zijn heel aardig en Niki en ik zijn uitgenodigd om mee te doen met de acitiviteiten die voor hen geregeld zijn, zoals lezingen en het bezoeken van instanties. Handig! En natuurlijk heel vriendelijk van die mensen! Daarna heb ik in m'n eentje boodschappen gedaan, het is wel grappig om dan helemaal alleen door Honolulu te lopen/rijden alsof je er al heel lang woont! Ik heb ook heel lang door de supermarkt gebanjerd, omdat ik niet alles meteen kon vinden.
Toen ik thuiskwam werd Niki gemasseerd door een meisje uit het hostel die masseuse is, en dat hielp wel redelijk. De mensen in het hostel waren (en zijn) echt heel vriendelijk, allemaal vragen ze hoe het gaat en of ze kunnen helpen enzo. En natuurlijk ook (heel Amerikaans volgens mij) vragen of ze wel medicijnen slikt en of ze die dan niet wil hebben, en moet ze niet naar het ziekenhuis toe? Wij met onze nuchterheid hadden zoiets van: gewoon een week rustig aan doen en dan komt het wel goed! Als Niki alles aangenomen had wat ze aangeboden heeft gekregen dan was ze nu nog onder zeil denk ik en had ze al 8 behandelingen van een chiropractor (weet niet wat het Nederlandse woord is) gehad. Maar dus wel heel lief dat ze het allemaal aanbieden!
Zaterdag waren we eigenlijk van plan om naar de Dole-plantage te gaan (van de ananassen) maar dat kon echt niet met Niki d'r rug. Dus toen zijn we naar het strand gegaan en hebben we ontdekt dat we niet echte strandliggers zijn. Om 3 uur waren we het al zat en zijn we terug naar onze kamer gegaan. We wilden vroeg eten, want we wilden naar de $1-bios en we moesten de was nog doen, dat moet ook gebeuren ten slotte! Uiteindelijk hebben we spaghetti gegeten van onze vriend uit Massachusettes (ik weet z'n naam niet meer, sorry!) en waren we bij de bioschoop te laat voor alle leuke films: ze waren allemaal uitverkocht. Omdat we geen zin hadden om meteen weer een half uur in de bus te zitten hebben we toen maar ijs met cola (kan het niets anders noemen) gedronken bij een Mexicaans restaurant, met tortillas die we cadeau kregen van de barman. Dus toen hadden we toch nog een beetje een spannende zaterdagavond, haha.
Gisteren ten slotte was echt een hele leuke dag! Hoewel ik helemaal gaar was dankzij onze niet zo heldere kamergenoot en omdat we om 7 uur opstonden, was het echt een toffe dag! 's Ochtends werden we om 8 uur opgehaald door Ulla en Rick (of nouja, om 8:15, want Ulla is niet zo van het op tijd zijn :)) en gingen we richting de universiteit om alle Zweedse mensen op te halen. Daarna gingen we naar Kaniakapupu, de ahupua'a waar King Kamehameha III z'n zomerpaleis staat. Of wat daar van over is, want het is eigenlijk gewoon een ruine. We kregen een rondleiding van een Kanaka die heel veel van die plek afweet en hij heeft ons verteld waar het paleis voor diende (het was een paleis ter grootte van twee woonkamers, niet heel paleizig volgens Europese maatstaven) en hoe het er ooit ongeveer uitzag. Hoewel de plek nu helemaal begroeit is met bomen en bamboe was het ooit een grote grasvlakte en kon je helemaal over Honolulu uitkijken. Onze taak was om onkruid en bamboe te verwijderen. Op die manier willen ze de grond om het paleis terug krijgen in zijn oude staat en het uiteindelijke doel is om het hele paleis te restaureren. Maar om dat te bereiken zijn ze denk ik nog wel even bezig!
Het was echt een heel indrukwekkende plek en onze gids wist er heel veel over te vertellen. Het is ook een heiau, heilige grond, en daarom moest de meneer, voordat we ons op de paleisgrond begaven, eerst toestemming vragen aan de goden/geesten of we er op mochten komen en schoon mochten maken. Op een gegeven moment moest ik naar de wc, en dat moest ik maar ergens in de bosjes doen, zolang het niet op de grond van de heiau was. Dat zou niet zo beleefd zijn geweest...
Ik heb daar ook een gesprek gehad met Uncle Mel, een oude en hele actieve Hawaiiaan, voor mijn onderzoek. Dat was een heel leuk en interessant gesprek! De dag zelf was sowieso heel bijzonder omdat we op een plek waren die heel veel voor de Kanaka Maoli betekent. Niki en ik bevonden ons echt middenin de Hawaiaanse cultuur! Het is moeilijk om uit te leggen, maar dat was echt heel bijzonder en we werden er als antropologen heel blij van, haha! Het was dan ook een groot contrast met Rick (die Kanaka Maoli is) die heel graag op tijd terug wilde zijn voor zijn Super Bowl feestje! Dat is ook een fenomeen op zich, een beetje te vergelijken met WK-voetbal finales bij ons. Het was heel druk op straat, want iedereen wilde op tijd thuis zijn voor de aftrap. Overal worden er feestjes georganiseerd met veel, heel veel voedsel en bier en dan gaat iedereen gezellig American Football kijken en ondertussen heel veel eten en drinken. Bij ons in het hostel was er ook een 'feestje', waar Niki en ik geprofiteerd hebben van het gratis eten :). We hebben een poging gedaan om de wedstrijd interessant te vinden, maar dat lukte niet echt. Dus toen hebben we nog twee uurtjes op het strand gelegen, voordat de zon onder ging. En tot slot heb ik m'n interview uitgeschreven en aantekeningen gemaakt van alles wat ik geleerd en meegemaakt had die ochtend, daar was ik erg lang mee bezig! Uiteindelijk was het toch nog een redelijk nuttige week voor m'n onderzoek!

Vanavond gaan Niki en ik vieren dat we hier al een maand zitten! En dat zonder ruzie te maken, haha. Gaat echt snel hoor, de tijd! Oh, en ik zou nog vertellen over de mevrouw die volgens ons eten steelt. Dinsdag waren we ineens blikken tonijn en bijna een half brood kwijt, en daar waren we niet echt blij mee. Toen donderdag bleek dat iemand ons pindakaas bijna opgemaakt had vond ik het welletjes dus toen heb ik een vriendelijk en subtiel briefje geschreven, met voor onze kamergenoten de vraag of er van hen ook eten gestolen was en met het verzoek aan de dief of we ons eten terug mochten. Nou gingen we er niet echt van uit dat we eten terug zouden krijgen, maar het ging ons er meer om dat de dief zou weten dat wij wisten dat er eten aan het verdwijnen was. En sinds dat briefje is er niets meer gestolen gelukkig! Nou verdenken wij die mevrouw er van dat ze aan het stelen was, want ze had nooit eten in huis en zij was degene die overdag thuis was. Ik was er bij toen ze ons briefje las en het enige wat ze zei was:' Ja, je moet ook gewoon je naam op je eten zetten'. Dat was volgens haar de oplossing. Niki en ik hadden zoiets van: je weet toch dat jij dat eten niet gekocht hebt en dat het dus niet van jou is? Maar goed, sindsdien heeft ze ineens een kast vol met eten en wordt er van ons niet meer gestolen, dus zijn wij ook weer blij! Tot zover dit spannende verhaaltje :).

Ik ga nu, we gaan een lezing bijwonen over de politieke en soevereine situatie van het Hawaiiaanse koninkrijk, samen met de Zweden. Met Niki gaat het nu trouwens al een stuk beter! We bewegen ons gewoon op hele relaxte snelheid overal naartoe :). Bedankt iedereen nogmaals voor de reacties en tot het volgende blog!

Veel liefs Eefje